Tajemnica w 5 minut to rodzinna gra kooperacyjna, w której wcielimy się w rolę detektywów badających sprawę tajemniczego włamania do muzeum. Wykorzystując nasze umiejętności dedukcyjne będziemy badać pozostawione w muzeum ślady w postaci tajemniczych symboli i zdobywać kolejne wskazówki, które pozwolą nam zidentyfikować sprawców włamania.
Rozgrywka
Zasady gry są niezwykle proste, do tego stopnia że nawet mój 6-letni syn chwycił je w lot. A biorąc pod uwagę, że mamy do czynienia z grą kooperacyjną, to nawet w momencie pojawienia się drobnych wątpliwości, pozostali gracze są w stanie błyskawicznie naprowadzić na właściwy tor delikwenta, który stracił wątek.
Rozgrywkę zaczynamy od wybrania jednej karty śledztwa i zapoznania się z jej treścią. Znajdziemy na niej informacje dotyczące rozgrywki, wykorzystywanych w niej elementów czy warunków jakie należy spełnić w czasie gry. W dostępnym dla wszystkich graczy miejscu układamy krypteks (urządzenie deszyfrujące), karty scen, kafelki wskazówek oraz sprawców. Karty podejrzanych rozdzielamy po równo pomiędzy wszystkich graczy. Ponadto będzie nam potrzebny stoper odliczający 5 minut bo tyle właśnie będziemy mieć czasu na rozwikłanie zagadki.
W pierwszej kolejności zadanie będzie od nas wymagało odszukania symboli ukrytych na karcie sceny. Wybrany gracz będzie miał za zadanie ustawienie odnalezionych symboli na urządzeniu zwanym krypteks. Zlokalizowanie wszystkich poprawnych symboli pozwoli na zdobycie pierwszej wskazówki. Wśród nich będą takie, które określą wybrane cechy podejrzanego czy atrybuty, które może posiadać.
Zarówno kafle sprawców, jak i te ze wskazówkami opatrzone są systemem kolorowych linii. Dopasowanie linii potwierdza, że wskazówka dotyczy naszego podejrzanego, w przeciwnym razie wybrana cecha czy atrybut go nie dotyczą. Takim sposobem będziemy w stanie sukcesywnie eliminować kolejnych podejrzanych i wyłonić sprawcę… No chyba, że po drodze popełnimy błąd i wytypujemy niewłaściwa osobę. Albo skończy nam się czas!
Poniżej elementy, jakie udało nam się dopasować w trakcie rozgrywki. Dzięki nim wyłoniliśmy sprawcę spośród kart, które gracze mieli na ręce. Niektóre elementy nie są wyraźnie widoczne, dlatego przeglądając nasze karty musimy wykazać się dokładnością i spostrzegawczością. A biorąc pod uwagę presję czasu to nie jest takie łatwe jakby mogło się wydawać.
Podsumowanie
Dzięki temu, że rozgrywka trwa dosłownie 5 minut i jest przy tym bardzo emocjonująca, nie ma mowy o nudzie czy braku koncentracji. To idealne rozwiązanie dla dzieci, które szybko tracą zainteresowanie grami. Co więcej, emocje buzujące w graczach powodują, że zabawa rzadko kończy się na jednej rozgrywce. Z resztą instrukcja sugeruje wykorzystanie pięciu wybranych kart śledztw i przeprowadzenie ich po kolei. My podchodzimy do tego dość luźno i gramy tyle partii z rzędu, na ile w danym momencie mamy ochotę. W żaden sposób nie wpływa to na rozgrywkę, a wręcz przeciwnie, Możliwość dostosowania czasu gry do naszych potrzeb jest ogromnym plusem.
Warto wspomnieć też w paru słowach o rzeczonych kartach śledztw. Mają one ogromny wpływ na poziom trudności rozgrywki i w znacznym stopniu ją urozmaicają. Wprowadzają do gry zmiany takie jak konieczność znalezienia konkretnych wskazówek czy aresztowanie kilku sprawców podczas jednego śledztwa. Jednym z ciekawszych warunków, jaki pojawia się na karcie z najtrudniejszego poziomu jest zakaz rozmów pomiędzy graczami. Utrudniona komunikacja i presja czasu wywołują sporo emocji, a kluczem do sukcesu jest bezwzględna współpraca.
Tajemnica w 5 minut to idealna gra rodzinna, która w równym stopniu angażuje wszystkich uczestników zabawy, a granica wiekowa nie ma tu większego znaczenia. Jako ogromna fanka wszelkich gier kooperacyjnych i dedukcyjnych jestem pod ogromnym wrażeniem tego tytułu. Z pełnym przekonaniem mogę go polecić wszystkim tym, którzy szukają ciekawej i angażującej gry familijnej.
wydawnictwo: Rebel
liczba graczy: 1-6
wiek: 8+
czas gry: 5-30 minut
zasady: bardzo proste
Recenzja gry Tajemnica w 5 minut powstała we współpracy z wydawnictwem Rebel.
Treść recenzji to moja prywatna opinia, wydawnictwo nie miało na nią wpływu.
