W ostatnim czasie na blogu pojawiło się kilka gier karcianych, wydanych przez Muduko. Były to między innymi Ryki Afryki czy Spór o bór. Kolejną z nich jest gra Podziel to, w której zastosowano ciekawą mechanikę zdobywania kart. Muszę przyznać, że bardzo mnie zaintrygowała.
Na wstępie powinnam też zaznaczyć, że nie jest to gra matematyczna, choć na to właśnie mógłby wskazywać jej tytuł. W dodatku czego się spodziewać na blogu przepełnionym grami matematycznymi, prawda? Jednak nie tym razem. Podziel to jest grą taktyczną, z odrobiną blefu.
Zawartość
Na grę składają się:
- talia 55 kart z liczbami o wartościach od 1 do 10;
- 12 kart wyboru (trzy zestawy po trzy karty dla każdego z graczy);
- karty podziału;
- karty jokerów.
Rozgrywka i cel gry
Celem gry jest zdobycie jak największej liczby kart każdego typu. Tylko gracz, który zebrał najwięcej kart o poszczególnej wartości, zdobędzie za nie punkty. Pozostali będą się musieli obejść smakiem.
A jak zdobywamy karty? Tutaj pojawia się nietypowa mechanika, która właśnie mnie w tej grze zaintrygowała.
Rozgrywka rozpoczyna się od wyłożenia w rzędzie siedmiu kart (dziewięciu w grze 4-osobowej). Wybrany gracz dzieli karty na trzy strefy (białą, czarną i niebieską). Każda ze stref może zawierać inna liczbę kart, tylko od dzielącego zależy jaki będzie rozkład kart w poszczególnych strefach.
Kiedy już mamy wydzielone strefy wszyscy gracze w tajemnicy wybierają sobie jedną z nich, a następnie na sygnał odkrywają karty określające kolor wybranej strefy.
Dostępność wybranych kart zależna jest od tego ilu graczy zdecydowało się na konkretne strefy.
- Jeśli nikt nie wybrał strefy to wszystkie znajdujące się w niej karty odrzucamy;
- Gdy tylko jeden gracz wybrał strefę to trafiają do niego wszystkie znajdujące się w niej karty;
- Często jednak zdarzy się, że dwóch lub więcej graczy postawi na tę samą strefę. Wtedy walka toczy się dalej. Znów dzielimy karty na strefy (2 lub 3 w zależności od liczby kart w strefie), a gracze ponownie decydują którą ze stref wybiorą.
Zdobyte karty gracze kładą odkryte przed sobą, tak aby były widoczne dla innych graczy. Kolejne karty dokładamy w kolumnach, osobnych dla każdej wartości karty. Jeśli gracz zdobędzie jokera to musi go przydzielić do jednej z istniejących już kolumn. Joker przybiera wartość kart z danej kolumny i pozostaje tam już do końca gry.
Na stronie wydawnictwa dostępna jest wideoinstrukcja oraz instrukcja w formacie pdf. Szczególnie polecam wideoinstrukcję, nie tylko w przypadku tej gry, ale w ogóle. To ogromne ułatwienie podczas przygotowań do pierwszej rozgrywki, bądź ewentualnych wątpliwości co do poprawności zasad.
Punktacja
Gra kończy się z momentem wyczerpania się stosu dobierania.
Punkty zdobywamy za posiadanie największej liczby kart o danej wartości. W tym celu gracze porównują swoje kolumny z kolejnymi kartami. Gracz, który ma najwięcej jedynek, bierze jedną z nich i układa przed sobą. Podobnie postępujemy z resztą kart.
Na koniec podliczamy punkty. Karty dają nam punkty równe nadrukowanej na nich wartości, czyli trójka da nam trzy punkty itd. Co ciekawe, wraz ze wzrostem wartości kart, rośnie tez ich liczba w talii.
Podsumowanie
Zasady gry są bardzo proste, ale decyzje jakie przyjdzie nam podejmować w trakcie rozgrywki już takie proste nie są i warto, żeby były przemyślane. Do wyboru mamy strategię wybierania mniej łakomych kąsków, z nadzieją, że inni się na nie nie zdecydują, albo walkę o najlepsze karty. Czasem takie all in przynosi oczekiwany rezultat, a czasem… zbytnia pazerność prowadzi do tego, że tracą wszyscy, którzy poszli tą ścieżką. Żeby móc podejmować trafne decyzje, warto obserwować przeciwników i próbować rozgryźć ich strategię. Ale co jeśli blefują? Tego nigdy nie będziemy do końca pewni. I ta nieprzewidywalność właśnie powoduje, że gra Podziel to jest ciekawa i wywołuje sporo emocji.
Recenzja powstała we współpracy z wydawnictwem Muduko.
Treść recenzji to moja prywatna opinia, wydawnictwo nie miało na nią wpływu.
